Chłoniak Burkitta - objawy, diagnoza, rokowania.
Chłoniak Burkitta to określenie rzadkiego typu agresywnych nowotworów, występujących...
Czytaj więcejNowotwory neuroendokrynne, określane również za pomocą skrótu NET (z ang. neuroendocrine tumors), to jedne z najtrudniejsze w diagnozie nowotwory. Ponadto, są rzadkie i mogą występować w dowolnej części organizmu. Utrudniona diagnostyka wynika z charakterystyki objawów, które mogą przypominać te towarzyszące całkowicie innym schorzeniem.
Nowotwory neuroendokrynne, to grupa nowotworów, które wywodzą się z komórek neuroendokrynnych. Guzy neuroendokrynne rozwijają się z komórek systemu hormonalnego (endokrynnego) i nerwowego oraz posiadają one cechy zbliżone do ich cech. Komórki te można znaleźć w całym organizmie. Co więcej, komórki neuroendokrynne, posiadają zdolność produkcji hormonów oraz innych związków biologicznych. Szacuje się, że w 70% przypadków guzy te zlokalizowane są w układzie pokarmowym. Szczególnie często występują w obrębie jelit, trzustki oraz żołądka.
Jak dotąd przyczyny rozwoju guzów neuroendokrynnych nie zostały poznane. Natomiast ryzyko zachorowania na nowotwór neuroendokrynny wzrasta u osób, które odziedziczyły następujące zespoły genetyczne:
Guzy neuroendokrynne charakteryzują się występowaniem nietypowych objawów lub ich całkowitym brakiem przez wiele lat. Objawy w dużej mierze zależne są od lokalizacji guza. Przez to są one trudne w rozpoznaniu. Nadal są jednymi z najmniej poznanych nowotworów. Z tych względów ich wykrycie jest trudnym zadaniem. Diagnoza takiego nowotworu może trwać 3-7 lat. Zwykle rozwijają się powoli, ale zdarzają się przypadki, kiedy masa guza endokrynnego przyrasta w szybkim tempie. Ponadto, istnieje wiele rodzajów guzów neuroenodokrynnych. Jednak ze względu na wspólne cechy jakie wykazują, są traktowane jako jedna grupa.
Objawy w dużej mierze zależne są od lokalizacji guza. Niektóre guzy neuroendokrynne wytwarzają nadmiar hormonów, są one określane jako czynne nowotwory neuroendokrynne. Z kolei inne nie produkują ich wcale lub wytworzona ilość nie jest wystarczająca, by wywołać objawy choroby. Takie przypadki określane są jako nieczynne guzy neuroendokrynne.
Do najczęstszych objawów zalicza się:
W przypadku guzów czynnych — produkujących hormony obserwuje się również objawy takie, jak zaczerwienienie i wysypka skóry, biegunka, częste oddawanie moczu, nasilone pragnienie, zawroty głowy.
Jednym ze sposobów klasyfikacji guzów neuroendokrynnych jest schemat stworzony przez Światową Organizację Zdrowia (WHO). Dzieli on te nowotwory na trzy główne grupy
Dodatkowo rozpoznaje się również guzy mieszane z cechami zarówno nowotworu neuroendokrynnego, jak i nabłonkowego. Zaklasyfikowanie danego guza do jednej z kategorii zależne jest od wielu czynników takich, jak jego wielkość, istnienie naciekania na sąsiednie narządy czy obecność prerzutów.
W celu uzyskania diagnozy niezbędne jest wykonanie m.in. badań krwi (np. markerów nowotworowych, które w przypadku guzów neuroendokrynnych obejmują badania oparte o gospodarkę hormonalną). Ponadto konieczne jest wykonanie badań obrazowych — tomografii komputerowej, rezonansu magnetycznego lub endoskopii.
Działania podjęte w ramach leczenia mogą mieć na celu wyleczenie choroby lub załagodzenie jej objawów. Decyzja dotycząca leczenia wymaga dokładnego zbadania guza, polegającego na określeniu jego lokalizacji, inwazyjności, złośliwości. Jednym z decydujących czynników jest również określenie czy dany guz wytwarza dodatkowe hormony. W przypadku guzów neuroendokrynnych o niskim stopniu złośliwości, które nie produkują hormonów, możliwe jest wprowadzenie obserwacji. Z kolei w przypadku, gdy guz jest miejscowo zaawansowany lub ma przerzuty, a jednocześnie jego wzrost jest powolny, preferowaną formą leczenia jest leczenie łagodzące objawy. Guzy o średnim i wysokim stopniu złośliwości najczęściej leczone są terapiami aktywnymi, polegającymi na wczesnej interwencji.
Chłoniak Burkitta to określenie rzadkiego typu agresywnych nowotworów, występujących...
Czytaj więcejChłoniak Burkitta to określenie rzadkiego typu agresywnych nowotworów, występujących...
Czytaj więcej